Ληστές, βιαστές, πλιατσικολόγοι, γερμανοντυμένοι δολοφόνοι του λαού, τα ινδάλματα των σύγχρονων φασιστικών συμμοριών

 

Η περίοδος που ακολουθεί τη συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ, ως το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου, είναι ίσως η πιο σκοτεινή περίοδος της νεοελληνικής ιστορίας. Μετά τη σφαγή από τους Άγγλους του λαού της Αθήνας τον Δεκέμβρη του ΄44, μπαίνει σαν επιτακτικός στόχος από τον Τσώρτσιλ, η ολοκληρωτική συντριβή με κάθε τρόπο της τεράστιας επιρροής που ασκεί το ΚΚΕ στο λαϊκό κίνημα.

 

Οι πιο πρόθυμοι και πιστοί σύμμαχοί του στην προσπάθεια αυτή θα είναι οι μέχρι χτες συνεργάτες των Γερμανών καταχτητών. Οι προδότες που φορώντας ή όχι τη μάσκα τους στα χρόνια της κατοχής, κατέδιδαν ή συλλάμβαναν οι ίδιοι τους πατριώτες αγωνιστές και τους οδηγούσαν στους τόπους της εχτέλεσης. Δίπλα σ’ αυτούς, το παλιό πολιτικό κατεστημένο, όσοι πολιτικοί με άμεσο ή έμμεσο τρόπο συνεργάστηκαν με τους καταχτητές. Οι ξεγραμμένοι στη συνείδηση του λαού αστοί πολιτικοί που οι Άγγλοι με τη δύναμη των όπλων τους επιβάλουν ξανά, σε έναν λαό που πολέμησε ενάντια και σε αυτούς. Ξέρουν καλά πως για να επιβιώσει το μέχρι χτες ξοφλημένο πολιτικό σύστημα, ένας τρόπος υπάρχει. Να συντριβεί το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Να ποδοπατηθούν τα ιδανικά που το ενέπνευσαν. Να πνιγεί στο αίμα όποιος  προβάλλει αντίσταση στη νέα μορφή κατοχής.
Οι άγγλοι οργανώνουν και καθοδηγούν συμμορίες παρακρατικών που αποτελούνται από μέλη του υποκόσμου και συνεργάτες των χιτλερικών καταχτητών. Τους εξοπλίζουν με τα τιμημένα όπλα που εξαναγκάστηκαν να παραδώσουν οι ηρωϊκοί Ελασίτες και τους εξαπολύουν σε όλες τις άκρες της επικράτειας γι’ αυτό το σκοπό. Σε συνεργασία με τα επίσημα όργανα της… τάξης εξαπολύουν ένα χωρίς προηγούμενο όργιο τρομοκρατίας στα χωριά και τις πόλεις. Καίνε, αρπάζουν, βασανίζουν βιάζουν, σκοτώνουν. Ο εμφύλιος πόλεμος άρχισε.

 

Το 1947 το Γενικό Αρχηγείο του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) υποβάλλει στον ΟΗΕ μια έκθεση με τα αίτια που οδήγησαν στον εμφύλιο. Πρόκειται για ένα  ογκώδες υπόμνημα που αποτελεί μια λεπτομερή όσο και ανατριχιαστική καταγραφή των εγκλημάτων που διέπρατταν καθημερινά, για πάνω από δυο χρόνια, με την καθοδήγηση των Άγγλων και της ντόπιας αντίδρασης, οι συμμορίες αρχιδολοφόνων και ληστών τύπου Σούρλα, Κολλάρα, Καλαμπαλίκη, Βουρλάκη και πολλών ακόμα ομοίων τους.
Αντιγράφουμε από το βιβλίο «Έτσι άρχισε ο εμφύλιος – Ολόκληρη η έκθεση του Δημοκρατικού Στρατού στον ΟΗΕ τον Μάρτιο του 1947 – Η τρομοκρατία μετά τη Βάρκιζα 1945-1947» (εκδόσεις «Γλάρος», Αθήνα 1987), και παραθέτουμε μερικά ονόματα τέτοιων εγκληματιών που ήταν επικεφαλής αυτών των συμμοριών και αποδεδειγμένα στοιχεία για την αιμοσταγή δράση τους, όπως τα κατέγραψε η επίσημη έκθεση του ΔΣΕ. Τις  φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο  τις βρήκαμε στο εξαιρετικό ιστολόγιο  “Κόκκινος Φάκελος”.
“Το τι επακολούθησε μετά τη Βάρκιζα εις βάρος του λαϊκού δημοκρατικού κινήματος, των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ιδιαίτερα, είναι ανώτερο πάσης περιγραφής. Τα χιτλερικά μεσαιωνικά μέσα μαρτυρίων ωχριούν μπροστά στα βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθησαν χιλιάδες αγωνιστών, απ’ τα χέρια των πρώην ταγματασφαλιτών και πρακτόρων των Γερμανών κατακτητών που βαπτίστηκαν με τ’ όνομα του «εθνικόφρονα» και με λύσσα πέσαν ενάντια στον άοπλο και ανυπεράσπιστο λαό.
Και σ’ όλο αυτό το διάστημα οργίων και του αίματος κανένας δολοφόνος και βασανιστής, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε από τα δικαστήρια, αλλά όλοι αυτοί οι εγκληματίες απετέλεσαν εξέχοντα στελέχη του μοναρχοφασισμού, τιμήθηκαν μ’ ανώτερα αξιώματα της πολιτείας.
[…] Βάσει των συμμαχικών διακηρύξεων για την τιμωρία των Κουίσλιγκ σε κάθε χώρα και ύστερα από απόφαση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας, οι αναγνωρισμένες  απ’ την Κυβέρνηση αρχές κάναν συλλήψεις αποδεδειγμένων συνεργατών του κατακτητού που είχαν διαπράξει πολλές δολοφονίες πατριωτών στο διάστημα της κατοχής και πολέμησαν μαζί του κατά του λαού και των συμμάχων του. Όλοι αυτοί παραδόθηκαν στις αρχές που προήλθαν απ’ τη συμφωνία της Βάρκιζας και τους Άγγλους.
Δεν κρατήθηκαν ούτε μια ώρα στη φυλακή απ’ τη στιγμή της παράδοσής τους  και αφέθηκαν όλοι ελεύθεροι και εξοπλίστηκαν. […] Έτσι άνοιξαν οι φυλακές σ’ όλη την Ελλάδα  και όλα τα καθάρματα και οι εγκληματίες που βγήκαν απ’ αυτές εντάχθηκαν στα αστυνομικά τμήματα και στην Εθνοφυλακή. Αφέθηκαν εγκληματίες γνωστότατοι για τη δράση τους, όπως οι:
1) Πιπιλιάγκας, νομάρχης Τρικάλων επί κατοχής, ντυμένος τη γερμανική στολή, καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΔ) Θεσσαλίας, αποχωρήσας μετά των γερμανικών στρατευμάτων από τα Τρίκαλα. Πιάστηκε  σε μάχη παρά του ΕΛΑΣ στην περιοχή της Μακεδονίας. Ο μεγαλοδοσίλογος αυτός παραδόθηκε με δικογραφία –όπως και όλοι οι πράκτορες των κατακτητών- στις αρχές που προήλθαν από τη συμφωνία της Βάρκιζας και αφέθηκε ελεύθερος. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά ότι τον Πιπιλιάγκα, το δικαστήριο που τον «δίκασε» τον απάλλαξε «λόγω βλακείας», δικαιολογία με την οποία απαλλάχτηκαν σχεδόν στο σύνολό τους όλα τα στελέχη των ταγμάτων ασφαλείας. Σήμερα ο Πιπιλιάγκας είναι βουλευτής!
2) Τσαντούλας, αρχηγός ενόπλου εκτελεστικού τμήματος στη Γερμανική κατοχή (Τρίκαλα). Για τα πολλά του εγκλήματα εις βάρος του του αγωνιζόμενου επί κατοχής λαού, καταδικάστηκε 3 φορές ερήμην σε θάνατο. Αυτός αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε σαν αρχηγός εξοπλισμένης συμμορίας στην περιοχή Τρικάλων και σε συνεργασία με τα όργανα της χωροφυλακής δολοφόνησε πολλούς δημοκρατικούς πολίτες, βίασε γυναίκες, άρπαξε περιουσίες κλπ.
3)  Νίκολης, οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας (ΕΑΣΑΔ) στη Θεσσαλία. Όχι μόνο δε διώχτηκε, αλλά σήμερα υπηρετεί σαν καθοδηγητής στο Γυμνάσιο Μουζακίου.
4)  Μπόκαρης, διευθυντής Λυκείου στη Λάρισα. Επί κατοχής ήταν οργανωτής και καθοδηγητής των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο και σήμερα γυρίζει ελεύθερος στην Αθήνα.
  
5) Καραγιώργος,  δάσκαλος, διοικητής λόχου των ταγμάτων ασφαλείας στη Λάρισα. Αμέσως μετά τη Βάρκιζα εμφανίστηκε με εξοπλισμένη συμμορία στην ίδια περιοχή. Για τα εγκλήματά του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Σήμερα βρίσκεται ελεύθερος, είναι αρχηγός μοναρχοφασιστικής συμμορίας  και συνεργάζεται επίσημα με τα κρατικά όργανα.
6)  Κώστας Παπαδόπουλος, έφεδρος ανθυπολοχαγός, από το Κιλκίς που στην κατοχή οργάνωσε στρατιωτικά τμήματα σύμφωνα με το υπόδειγμα του συνταγματάρχη Πούλου, που ακολούθησε τους Γερμανούς  με τους 250 άντρες του ντυμένους γερμανικά στην υποχώρησή τους. Ο Κώστας Παπαδόπουλος με τα ίδια του τα χέρια και την ομάδα εκτελεστών που είχε μαζί του, έσφαξε στην περιφέρεια Κιλκίς πάνω από 500 πατριώτες σε επιδρομές που έκανε στα χωριά μαζί με Γερμανούς και Βουλγάρους. Έκαψε ολόκληρα χωριά, ατίμασε και πλιατσικολόγησε με τους εγκληματίες του ολόκληρη περιφέρεια. Ο Παπαδόπουλος αυτός για πολύ καιρό μετά τη Βάρκιζα, χρησιμοποιήθηκε στο Γραφείο Πληροφοριών της Στρατιωτικής Διοικήσεως Μακεδονίας σαν αξιωματικός πληροφοριών. Σήμερα είναι «λαοπρόβλητος» βουλευτής.
7) Παπάς, πρώην χωροφύλακας της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης και πρώτος βοηθός του τρομοκράτη του λαού της Θεσσαλονίκης Δάγκουλα. Ο Παπάς αυτός στο δρόμο σκότωνε στην κατοχή όποιον ήθελε και σε 84 φτάνουν τα θύματα που εκτέλεσε με τα ίδια του τα χέρια, χωριστά απ’ τις εκατοντάδες  θύματα του αρχηγού του Δάγκουλα.
8) Μιχαήλ-Αγάς (Μιχάλης Παπαδόπουλος) και Κολλάρας, σφαγείς του λαού της περιφέρειας Κοζάνης-Γρεβενών. Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις της Πίνδου που έγιναν απ’ τους Γερμανούς το 1944, αυτοί οι εγκληματίες μαζί με τους Γερμανούς έκαψαν ζωντανούς στο χωριό Κηπουριό Γρεβενών 17 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κοσμάτι Γρεβενών εκτέλεσαν 29 πατριώτες, στο Ξερολίβαδο Βερμίου 280 γυναικόπαιδα, στο χωριό Κλεισούρα 350 γυναικόπαιδα κλπ. Πλιατσικολόγησαν απ’ όλα τους τα υπάρχοντα ολόκληρα χωριά.
9) Καπετάν Γιώργης, υπαρχηγός του Κισά-Μπατζάκ (Κυριάκου Παπαδόπουλου),  που κατέσφαξε το λαό της περιφέρειας Κατερίνης. Όλοι αυτοί στην κατοχή πολέμησαν μαζί με τους Γερμανούς το λαό μας και τη συμμαχική υπόθεση και σαν αρχηγοί του «Ελληνικού» Γερμανικού Στρατού, πήγαν στη Γερμανία για επίσκεψη στον Φύρερ τους, Χίτλερ. Οι φωτογραφίες τους κοσμούν τις σελίδες των γερμανικών περιοδικών της εποχής.
10) Βρετάκος, διοικητής των ταγμάτων ασφαλείας στην Πελοπόννησο υπό τον Παπαδόγκωνα. Τα θύματά του στην κατοχή ανέρχονται σε 7000. Σήμερα είναι βουλευτής!
11) Λιαράκος, στέλεχος των ταγμάτων ασφαλείας Πελοποννήσου στην περίοδο της κατοχής. Σήμερα υπηρετεί στο στρατό με το βαθμό του λοχαγού και διέπραξε σωρεία από καινούργια εγκλήματα σε βάρος του λαού της περιοχής Κισσάβου. (Με τα ίδια του τα χέρια εξετέλεσε τους πολίτες Κ. Κέρκυρα, Κ. Νασίκα και Ν. Τσαλαντά του χωριού Ανατολή, υποβάλλοντάς τους σε φρικτά βασανιστήρια).
12) Μπουντουβάκης, Νερατζής, Παπούλιας, συνεργάτες των Γερμανών, οργανωτές ταγμάτων ασφαλείας, που σε εκατοντάδες ανέρχονται τα θύματά τους στην περιοχή της Νιγρίτας.
13)  Βόιδαρος, στην Ήπειρο.
Όλοι αυτοί από την πρώτη στιγμή αφέθηκαν ελεύθεροι, άρχισαν τη δράση τους όπως και πριν, αυτή τη φορά με την προστασία  των Άγγλων και της δοσίλογης Αστυνομίας.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αρχιδολοφόνου Κολλάρα, υπαρχηγού του Μιχαήλ-Αγά που έδρασε στην περιοχή Καϊλαρίων Κοζάνης.  Ο Κολλάρας αυτός πολλές φορές εθεάθηκε να γυρίζει με αυτοκίνητο τζιπ (στο 1945, μετά τη Βάρκιζα) μαζί με τον Άγγλο λοχαγό Έβανς, που ήταν αντιπρόσωπος της αγγλικής αποστολής κοντά στους αντάρτες του ΕΛΑΣ, στην περιοχή του όρους Βίτσι. Ο Κολλάρας αυτός, δυο μέθοδες χρησιμοποιούσε για να δολοφονεί τους αγωνιστές που πέφταν στα χέρια του στην περίοδο της γερμανικής κατοχής:
α) Τους έσφαζε με τη δίκοπη κάμα του, λέγοντας στο θύμα του: «μην φοβάσαι, δε θα πονέσεις καθόλου. Το μαχαίρι μου κόβει σαν ξυράφι. Κανένας δεν είπε λέξη ούτε έβγαλε αχ… κλπ.
β) Με καρφιά καρφωμένα στην άκρη μιας σανίδας, χτυπούσε το θύμα του στο κεφάλι ώσπου να ξεψυχήσει.
Μερικές εκατοντάδες από τέτοια φασιστικά κτήνη, πλαισιωμένα με άλλους εγκληματίες, καθάρματα συνέχισαν μετά τη Βάρκιζα το όργιο των δολοφονιών των λαϊκών αγωνιστών, σαν όργανα του μοναρχοφασισμού, με την ανοχή και καθοδήγηση των Άγγλων. Διατήρησαν ένοπλα τις συμμορίες τους σ’ όλο το διάστημα μετά τη Βάρκιζα. Οι ανακριτικές αρχές, ύστερα απ’ την πίεση του λαού και των οργανώσεών του, αναγκάστηκαν να βγάλουν εντάλματα. Κανένας όμως δεν πιάστηκε απ’ την αστυνομία, παρ’ όλο που πολλές φορές υποδείχτηκαν σε αστυνομικά όργανα σε ποια ξενοδοχεία μένουν, σε ποια σπίτια κάθονται ή όταν πήγαιναν επιδρομές στα χωριά.
Ένα μήνα μετά τη Βάρκιζα, ο ταγματασφαλίτης Παπούλιας δολοφόνησε μέρα μεσημέρι στην αγορά Νιγρίτας 5 πολίτες χωρίς να ενοχληθεί και μπρος στα μάτια της δοσίλογης αστυνομίας. Η δολοφονία αυτή έγινε χωρίς λόγο, μόνο και μόνο για να τρομοκρατηθεί ο λαός της Νιγρίτας που είναι δημοκρατικός στην παμψηφία του.
Όλοι αυτοί, μαζί με την αστυνομία, ξεφάντωσαν στα δυο χρόνια μετά τη Βάρκιζα. Ποτέ δε διέλυσαν τις συμμορίες τους, που έδρασαν συστηματικά για την εξόντωση του λαού. Και σήμερα πια, επίσημα, καθοδηγούν τις συμμορίες που εξοπλίστηκαν με όλα τα μέσα, ντύθηκαν τη στολή του χωροφύλακα και τροφοδοτούνται από τον εφοδιασμό του στρατού που τον παραχωρούν οι Άγγλοι.
Η συμμοριακή δράση της δεξιάς δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτούς.
Ο περιβόητος Σούρλας και Καλαμπαλίκης στη Θεσσαλία, οι Βουρλάκης, Κρανιάς, Μπούρος στη Ρούμελη, ο Μαγγανάς κι ο Κατσαρέας στην Πελοπόννηση, συγκρότησαν συμμορίες αμέσως μετά τη Βάρκιζα και είναι άπειρες οι επιδρομές  που κάναν και κάνουν στα χωριά και πόλεις, μαζί με την αστυνομία και το στρατό. Οι δολοφονίες, ατιμώσεις γυναικών, συλλήψεις και πλιατσικολογήματα είναι αμέτρητες.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε την περίπτωση του λήσταρχου Σούρλα που εγκαταστάθηκε επίσημα στη Λάρισα, μπροστάστα μάτια ολόκληρου Σ. Στρατού και των Άγγλων. Του Μαγγανά που κατέσφαξε το λαό των Καλαμών σε συνεργασία με την αστυνομία.
Αναφερόμαστε σε περίοδο που ούτε ένας αντάρτης της αριστεράς δεν υπήρχε έξω στο βουνό και είναι φανερό γιατί ο μοναρχοφασισμός άφησε ελεύθερους ανθρώπους εξασκημένους  στο έγκλημα και με τόση λύσσα στράφηκε ενάντια στο λαό.”
Τα ονόματα, οι συμμορίες και η δράση τους, όπως τα περιγράφει το  απόσπασμα του βιβλίου, είναι ενδεικτικά. Σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας, στις πόλεις και τα χωριά, ακόμα και τα πιο απομακρυσμένα, χιλιάδες κρατικοί και παρακρατικοί “υπάλληλοι”, σε αγαστή συνεργασία,  επιτελούν ανάλογο έργο. Στις  400 σελίδες του βιβλίου γίνεται λεπτομερής καταγραφή χιλιάδων περιστατικών καταστροφής, βίας, τρομοκρατίας και θανάτου. Και να φανταστεί κανείς πως μέσα σε αυτές τις 400  σελίδες περιγράφονται τα όργια που συνέβησαν μόνο σε 16 νομούς της χώρας…
Στις μέρες μας ο φασισμός σηκώνει κεφάλι ξανά και προκαλεί με τη δράση του. Στις «γιορτές» μίσους οι μαυροντυμένοι φασίστες προκαλούν με την παρουσία και συμπεριφορά τους, υμνούν τους δολοφόνους του λαού, τους συνεργάτες των καταχτητών, ψαρεύουν στα θολά νερά της εξαθλίωσης και της απογοήτευσης που σπέρνει το καπιταλιστικό σύστημα, του οποίου γέννημα-θρέμμα είναι και οι ίδιοι και αυτό υπηρετούν. Οφείλουμε συνεχώς να τους ξεσκεπάζουμε, να αποκαλύπτουμε τον βρώμικο  ρόλο τους, να υπενθυμίζουμε το παρελθόν, τους “προγόνους” και τις ιστορικές καταβολές τους.

 

Παράρτημα φωτογραφιών
Φωτογραφία 1. Ομάδα παρακρατικών οπλισμένη με τουφέκι και αγγλικό υποπολυβόλο ποζάρει πάνω από το κορμί δολοφονημένου αγωνιστή το 1945 στην περιοχή της Χαλκιδικής.
Φωτογραφίες 2,3. Ο φακός απαθανατίζει καρέ καρέ τον αποτρόπαιο αποκεφαλισμό τραυματισμένου αντιφρονούντα από  κάποιον εθνικόφρονα. Η φωτογραφία που φαίνεται απίστευτη στον αναγνώστη ανήκει στο φωτογραφικό αρχείο του Χρ. Παραθυρά.
Φωτογραφία 4. Φωτογραφία κομμένων κεφαλών διωκόμενων αγωνιστών σε τοπική εφημερίδα της Χαλκιδικής. Η φωτογραφία έχει ληφθεί το 1945 και η λεζάντα γράφει: “Παρόμοιον φρικιαστικόν τέλος αναμένει όσους μωρούς θα επιμείνουν από εδώ και εμπρός να ορθώνουν το μικρόν τους ανάστημα εναντίον του κράτους…”
Φωτογραφία 5. Η εικόνα τραβήχτηκε το 1946 σε περιοχή της Μεσσηνίας. Στην εικόνα βλέπουμε μέλη της παρακρατικής ακροδεξιάς συμμορίας Πετρόπουλου να οδηγούν έναν πολίτη που αιχμαλώτισαν σε εκτέλεση. Ο άνδρας δεξιά από τον αιχμάλωτο με το χέρι υψωμένο είναι ο ίδιος ο Χρήστος Πετρόπουλος που δίνει σήμα να ξεκινήσει η εκτέλεση.  Στην εικόνα δεν βλέπουμε κανένα αστυνομικό όργανο ή όργανο της χωροφυλακής. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί εύλογα στο να υποθέσουμε την αυθαιρεσία αυτής της εκτέλεσης. Η φωτογραφία αποτελεί στοιχείο βαρύτατο για την δολοφονική δράση των ομάδων αυτών και είναι από τις λίγες του είδους της.  Η εικόνα ανήκει στο αρχείο ΕΛΙΑ και παρουσιάζεται στον τόμο Δ2 της Ιστορίας της Ελλάδας του 20ου αιώνα. Εκδόσεις Βιβλιόραμα.
Φωτογραφία 6. Τα νεκρά σώματα των ανταρτών Παπά και Μαγκλαβάνη από την Εύβοια που σκοτώθηκαν το 1946.  Με τα πηλήκια ο διοικητής χωροφυλακής Στ. Χριστοδούλου, ο  υπομοίραρχος Κανελλόπουλος, παρακρατικός Γκαβέλος που συμμετείχε στην δολοφονία των ανταρτών και ποζάρει ως ήρωας και ο δημοσιογράφος Ιωάννης Παπαγρηγορίου. Αναρωτιόμαστε,  ο ιδιώτης κατά τα άλλα Γκαβέλος πως και φορά μπερέ και κρατά όπλο;
Φωτογραφία 7. Η παρακάτω φωτογραφία προέρχεται από αριστερή εφημερίδα του 1945 και παρουσιάζει τους νεκρούς τυπογράφους του ΕΑΜ που δολοφονήθηκαν από μέλη της παρακρατικής Οργάνωσης Χ στα γραφεία της εφημερίδας “Αγωνιστής”. Δεξιά εικονίζεται νεκρός ο τυπογράφος Μαγουλάς που σκοτώθηκε από κτύπημα ρόπαλου στο κεφάλι και δεξιά ο τυπογράφος Βουτσάς που πυροβολήθηκε στο στήθος.
Φωτογραφία 8. Αναμνηστική φωτογραφία των αρχηγών των δύο μεγαλύτερων παρακρατικών οργανώσεων της Βοιωτίας  και της  ανατολικής Στερεάς. Από αριστερά εικονίζονται οι αδελφοί Σούρλα και ο Μπίσδας.
http://kostasbosis.blogspot.gr/2012/10/blog-post_5.html
Posted in General | Comments Off on Ληστές, βιαστές, πλιατσικολόγοι, γερμανοντυμένοι δολοφόνοι του λαού, τα ινδάλματα των σύγχρονων φασιστικών συμμοριών

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ(ΑΒΑΝΤΩΝ), ΩΡΑ 6μμ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ(ΑΒΑΝΤΩΝ), ΩΡΑ 6μμ


Image scaled down

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ(ΑΒΑΝΤΩΝ), ΩΡΑ 6μμ

 

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;

 Όσο σου στερούν την ελευθερία τόσο σε ποτίζουν με έθνος και θρησκεία

 Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσιστικού μίσους και της πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους εκμεταλλεύεται την φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη στήριξη του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες χτυπούν θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο τον φόβο στους υπολοίπους.

Τη φυσιολογική οργή που γεννάει μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν να την στρέψουν αλλού. Οι νεοναζί,  ενώ φαινομενικά δηλώνουν αντιμνημονιακοί, στην ουσία αποτελούν τα σκυλιά του συστήματος που μας καταδυναστεύει. Είναι παρακρατικοί, και αυτό φαίνεται από τα χτυπήματά τους σε εξαθλιωμένους μετανάστες και έλληνες που διαφωνούν μαζί τους πολιτικά. Ποτέ δεν χτύπησαν τους πραγματικούς ενόχους που είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία. Όμως, ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια δήθεν εθνική ενότητα μας μιλάνε όταν ο «συμπατριώτης» μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;

Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους ιδέες και πεποιθήσεις προκείμενου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο. Αυτό χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει διαδηλωτές.

Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δεν μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση “ η σιωπή είναι συνενοχή ”  αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της ευρός.

Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

 

 Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ

ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

  ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

 ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος (Χαλκίδα)

http://oulaloum.espiv.net/

Posted in General | Comments Off on ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΟΝ ΑΓ.ΝΙΚΟΛΑΟ(ΑΒΑΝΤΩΝ), ΩΡΑ 6μμ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟ (ΑΒΑΝΤΩΝ) ΩΡΑ 11:00 π.μ.

Η ΠΑΝΟΥΚΛΑ ΤΟΥ ΟΛΟΚ­ΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ ΕΞΑΠΛΩΝΕΤΑΙ;
 Όσο σου στερούν την ελευθερία τόσο σε ποτίζουν με έθνος και θρησκεία.

Όταν μια κοινωνία παραπαίει ανάμεσα στην έλλειψη νοήματος, τον καταναλωτισμό και την ιδιώτευση, όταν αποδέχεται μοιρολατρικά να αποφασίζουν άλλοι εκ μέρους της, όταν βολεύεται στη μιζέρια που της επιβάλλουν, όταν δεν αγωνίζεται για την ελευθερία, την ισότητα, τη διαφορετικότητα και την αλληλεγγύη, τότε πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα. Οι υποστηρικτές του εθνικισμού, του ρατσιστικού μίσους και της πατριαρχίας βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της πολύμορφης κρίσης που μαστίζει την κοινωνία μας, ζούμε μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη προσπάθεια νεοχιτλερικών κύκλων να επιβάλλουν την ιδεολογία και τις πρακτικές του μίσους και της ωμής βίας. Η λαϊκίστικη φρασεολογία τους εκμεταλλεύεται την φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι οικονομικές ολιγαρχίες.

Η χρυσή αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που δρα με τραμπούκικο τρόπο με την ανοχή και πολλές φορές την απροκάλυπτη στήριξη του κράτους και των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Οι πρακτικές της περιλαμβάνουν οργανωμένες ρατσιστικές επιδρομές και μαχαιρώματα, κάψιμο σπιτιών μεταναστών, επιθέσεις σε φοιτητικές καταλήψεις και λαϊκές συγκεντρώσεις. Προσπαθούν να εξοντώσουν κάθε τι το διαφορετικό, προβάλλοντάς το ως απειλή για την κυριαρχία του έθνους. Σχηματίζοντας διάφορες παρέες χτυπούν θρασύδειλα, τραμπουκίζουν και τρομοκρατούν όποιον δεν γουστάρουν λόγω διαφορετικότητας αντιλήψεων ή ακόμα και εμφάνισης, καλλιεργώντας με αυτόν τον τρόπο τον φόβο στους υπολοίπους.
Τη φυσιολογική οργή που γεννάει μια εκμεταλλευτική κοινωνία οι φασίστες και οι εθνικιστές προσπαθούν να την στρέψουν αλλού. Οι νεοναζί,  ενώ φαινομενικά δηλώνουν αντιμνημονιακοί, στην ουσία αποτελούν τα σκυλιά του συστήματος που μας καταδυναστεύει. Είναι παρακρατικοί, και αυτό φαίνεται από τα χτυπήματά τους σε εξαθλιωμένους μετανάστες και έλληνες που διαφωνούν μαζί τους πολιτικά. Ποτέ δεν χτύπησαν τους πραγματικούς ενόχους που είναι οι τράπεζες και τα υπουργεία. Όμως, ο στόχος είναι ο μετανάστης που ζει στην εξαθλίωση ή αυτός που πλουτίζει εις βάρος μας; Για ποια δήθεν εθνική ενότητα μας μιλάνε όταν ο «συμπατριώτης» μας είναι αυτός που μας εκμεταλλεύεται και μας καταπιέζει;
Όλη αυτή η φασιστική έξαρση δεν πάει μοναχή της, πατρονάρεται από το ίδιο το κράτος. Το κράτος συντηρεί μέσα στην κοινωνία τέτοιου είδους ιδέες και πεποιθήσεις προκείμενου να σπείρει το φόβο, να καλλιεργήσει την αδράνεια αλλά και να ελέγξει τις αντιστάσεις. Αυτό ψηφίζει τους νόμους για τη μετανάστευση, οι οποίοι ουσιαστικά νομιμοποιούν τις εκτελέσεις στα σύνορα ή τους πνιγμούς στο Αιγαίο. Αυτό χτίζει τείχη μίσους στον Έβρο. Αυτό βγάζει παγανιά τους μπάτσους του και κυνηγούν νυχθημερόν όποιον άμοιρο δεν έχει χαρτιά. Αυτό σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο μέσω του μπάτσου που τον εκτέλεσε. Αυτό φυλακίζει διαδηλωτές.
Θεωρούμε επιτακτικό να αντιταχθούμε με θάρρος ενάντια σε κάθε ρατσιστική-εθνικιστική εκδήλωση, στο φυλετικό μίσος, την ξενοφοβία και την μισαλλοδοξία που σπέρνουν οι διάφοροι ξενηλάτες. Να μην τους ανεχόμαστε όπου και να τους συναντάμε, στη δουλειά, στο δρόμο, στο σχολείο. Να μην κάνουμε πως δεν βλέπουμε απέναντι στις αποτρόπαιες πράξεις τους, να μην σιωπούμε στα φοβικά κηρύγματα του μίσους τους με το πρόσχημα ότι δεν μας αφορούν. Στην προκειμένη περίπτωση η φράση “ η σιωπή είναι συνενοχή ”  αποκτάει όλο το ανατριχιαστικό της ευρός.
Η αλληλεγγύη μας στους μετανάστες και τους πρόσφυγες εκφράζει τη βούληση μας για μια ευρύτερη αλληλεγγύη, για ένα κίνημα που θα ενώνει στον ίδιο αγώνα εκείνους που, απηυδισμένοι από τις εξουσιαστικές πολιτικές της αριστεράς και της δεξιάς, συνειδητοποιούν ότι είναι καιρός να αντιπαραθέσουν σε μια διεφθαρμένη κοινοβουλευτική/καπιταλιστική ολιγαρχία την άσκηση της άμεσης δημοκρατίας, την αυτοδιαχείριση των μέσων παραγωγής και ολόκληρης της ζωής μας. Είναι εφικτό αρκεί να το θελήσουμε…

  Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ
ΕΞΩ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
  ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
ΟΥΛΑΛΟΥΜ Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος (Χαλκίδα)
     oulaloum.espiv.net
Posted in General | Comments Off on ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2012 ΣΤΟΝ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟ (ΑΒΑΝΤΩΝ) ΩΡΑ 11:00 π.μ.

Οι Anonymous έριξαν την ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής στη Νέα Υόρκη.

 Πηγή: athens.indymedia.org

Anonymous attacks Golden Dawn NY’s website

  Hackers respond fast to news of the Greek neo-Nazi group’s New York chapter

Via Natasha Lennard – salon.com
After news broke Monday that Greek neo-Nazi party Golden Dawn had opened up an office in New York to garner expat support, it did not take long for Anonymous hackers to get to work bringing down its communications systems.
The Twitter account, @YourAnonNews, often used to make announcements for the hacker collective, first publicly posted the phone number connected to the fascist group’s Queens-based office and invited followers to “give them a warm welcome to the neighborhood.”
A follow up tweet asserted, in characteristically playful parlance, that the hackers had disabled Golden Dawn’s New York chapter website:

Indeed, emails from Salon readers following up on our Monday story about the office’s opening confirm that Golden Dawn’s website was temporarily down. As of this writing, the site is once again running, but is missing much of the content available before the reported hack.

http://nycantifa.wordpress.com/2012/09/26/anonymous-attacks-golden-dawn-nys-website/

Posted in General | Comments Off on Οι Anonymous έριξαν την ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής στη Νέα Υόρκη.

20 Σεπτεμβρίου 1942: η ανατίναξη της ΕΣΠΟ

Στη συμβολή των οδών Πατησίων και Γλάδστωνος, δυο βήματα από την Ομόνοια, ο βιαστικός περαστικός μπορεί να αντικρίσει πλάι στα τραπεζοκαθίσματα παρακείμενου ταχυφαγείου ένα μνημείο.

Μια εντοιχισμένη επιγραφή σε σχήμα βιβλίου στο διπλανό γωνιακό κτίριο μας πληροφορεί τι συνέβη σε αυτή την τοποθεσία: “Εδώ ήταν στην Κατοχή 1941-1944 το Αρχηγείο της Ναζιστικής ΕΣΠΟ. Ανατινάχτηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942 από την Αντιστασιακή Οργάνωση ΠΕΑΝ”.

Η ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζομένων Νέων) ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τον δημοκρατικό αξιωματικό της αεροπορίας Κώστα Περρίκο, ο οποίος είχε αποστρατευθεί το 1935 λόγω της συμμετοχής του στο αντιβασιλικό κίνημα. Στην ιδρυτική ομάδα συμμετείχαν επίσης οι Γ. Αλεξιάδης, Ι. Κατεβάτης και Δ. Παπαβασιλόπουλος. Η ΠΕΑΝ θεωρείται από πολλούς ως η τέταρτη σημαντικότερη αντιστασιακή οργάνωση, μετά από το αριστερό ΕΑΜ, τον δεξιό ΕΔΕΣ και την κεντρώα ΕΚΚΑ.

Προάγγελος της ΠΕΑΝ υπήρξε η βραχύβια και ολιγομελής αντιστασιακή οργάνωση με την ονομασία ΣΣΝ (Στρατιά Σκλαβωμένων Νικητών) που ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1941 από τους Περρίκο και Αλεξιάδη.
Εφημερίδα της ΠΕΑΝ ήταν η «Δόξα». Μέσα από την πλούσια αρθρογραφία της διαφαίνεται η αστικοδημοκρατική, μεγαλοϊδεατικού προσανατολισμού ιδεολογία της και ο αντικομμουνιστικός της χαρακτήρας. Παράλληλα όμως είναι ξεκάθαρο το αναμφισβήτητο αντιστασιακό της φρόνημα, καθώς και οι διαρκείς εκκλήσεις προς τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις, κυρίως προς το ΕΑΜ, για τη δημιουργία ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου κατά των κατακτητών. Με κύριο όρο βέβαια την πειθαρχία στις κατευθύνσεις της εξόριστης κυβέρνησης.
Ανακοίνωση της ΠΕΑΝ που χαρακτηρίζει ως χρέος
την εχθρική αντιμετώπιση όχι μόνο απέναντι στον κατακτητή
και την κυβέρνηση Τσολάκογλου, αλλά και τις “χιτλεροφασιστικές” οργανώσεις
ΕΣΠΟ, ΟΕΔΕ κ.ά. (ΠΕΑΝ, “Μυστικός Τύπος της Κατοχής, εκδ. Διογένης).
Κάντε κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.

Παρά τις βαθύτατες ιδεολογικές διαφωνίες της ΠΕΑΝ με το ΕΑΜ, οι δύο οργανώσεις φαίνεται να συμφωνούσαν απόλυτα σε έναν κοινό στόχο, τον οποίο θεωρούσαν εξίσου σημαντικό με την αντίσταση στους κατακτητές: Την ανάγκη καταπολέμησης των Ελλήνων δωσιλόγων και συνεργατών των Γερμανών, αλλά και όσων κερδοσκοπούσαν σε βάρος των χειμαζόμενων συμπολιτών τους.

Για αυτό το λόγο και η ΠΕΑΝ προσανατολίστηκε σε πράξεις όπως πχ ο δημόσιος ξυλοδαρμός μαυραγοριτών στο κέντρο της Αθήνας.

1943:Η ΠΕΑΝ ξυλοκοπεί τους μαυραγορίτες

Κορυφαία στιγμή για την οποία η φίλα προσκείμενη στον Παναγιώτη Κανελλόπουλο αντιστασιακή οργάνωση έμεινε στην ιστορία, υπήρξε η ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ.
Η ΕΣΠΟ (Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις) είχε κάνει την εμφάνισή της πολύ πριν τη δραστηριοποίηση των ταγμάτων ασφαλείας και των εθνικιστικών αντικομμουνιστικών συμμοριών. Η διαφορά της με τους μετέπειτα σχηματισμούς του ένοπλου δωσιλογισμού είναι ότι επιδίωκε να δημιουργήσει ελληνική λεγεώνα φιλοναζιστών εθελοντών που θα πολεμούσαν στο Ανατολικό μέτωπο στο πλευρό των Γερμανών. Ντόπιο κρέας για τη χιτλερική κρεατομηχανή δηλαδή.

Η προδοτική φιλοναζιστική οργάνωση είχε τα γραφεία της στον πρώτο και το δεύτερο όροφο του μεγάλου κτιρίου, στη γωνία της Γλάδστωνος και Πατησίων. Στα μπαλκόνια της κυμάτιζαν η γερμανική, η ελληνική, η ιταλική και η ιαπωνική σημαία. Στον τρίτο όροφο του κτιρίου βρίσκονταν στελέχη της γερμανικής Μυστικής Στρατιωτικής Αστυνομίας (GFP).

Ένα περίπου μήνα μετά τις ανατινάξεις της Λέσχης Αξιωματικών του Υγειονομικού του γερμανικού στρατού και των γραφείων της ΟΕΔΕ (Οργάνωση Εθνικοσοσιαλιστικών Δυνάμεων Ελλάδος), ο Ουλαμός Καταστροφών της ΠΕΑΝ έβαλε ως στόχο ένα γερό χτύπημα το οποίο θα έπληττε καίρια οποιαδήποτε μελλοντική απόπειρα να στρατολογηθούν Έλληνες για την υλοποίηση των ναζιστικών οραμάτων.

Ας αφήσουμε όμως τον Στάθη Τουρνάκη, νεαρό τότε μέλος της ΠΕΑΝ, να αφηγηθεί με το γλαφυρό και σχεδόν κινηματογραφικό του ύφος το χρονικό του σαμποτάζ:

«…Το κτύπημα θα λάμβανε χώρα το πρωί της 20ής Σεπτεμβρίου 1942 ημέρα Κυριακή, για τους παρακάτω λόγους: Την Κυριακή λόγω αργίας θα ήταν κλειστά τα καταστήματα του ισογείου και τα γραφεία του ημιώροφου, άρα δεν θα υπήρχαν αθώα θύματα. Επίσης, την Κυριακή το πρωί θα λάμβανε χώρα  η εβδομαδιαία συγκέντρωση στελεχών και μελών. Τέλος, πολύ σημαντικό ήταν το χτύπημα να γίνει μέρα, ώστε να διαπιστώσει ο λαός πως οι πατριώτες είναι ατρόμητοι.
Το απόγευμα της παραμονής του χτυπήματος, στις 19 Σεπτεμβρίου, ο Αντώνης Μυτιληναίος και ο Σπύρος Γαλάτης μετέβησαν στο σπίτι της Ιουλίας Μπίμπα στο Κουκάκι. Ετοίμασαν τη βόμβα με μεγάλη προσοχή. Επρόκειτο για ένα δέμα αποτελούμενο από φυσίγγια δυναμίτιδας (βάρους 10 οκάδων), τυλιγμένο με πισσόχαρτο. Έξω από το πισσόχαρτο ήταν τυλιγμένα έξι μέτρα βραδύκαυστο φιτίλι και στην άκρη δύο καψούλια, τοποθετημένα στο κέντρο του δυναμίτη. Η άλλη άκρη του φιτιλιού ήταν ελεύθερη απ’ έξω για να πυροδοτηθεί. Όλα αυτά τυλίχτηκαν πάλι με χοντρό χαρτί και δέθηκαν με σχοινί. Το δέμα τοποθετήθηκε σε μία πάνινη σακούλα, που χρησιμοποιούσε η Μπίμπα για τα ψώνια της, και σκεπάστηκε με χόρτα.
Στις 08.00 της Κυριακής, ο Μυτιληναίος και η Μπίμπα επιβιβάστηκαν στο τραμ από το Κουκάκι και σταμάτησαν στην Ομόνοια. Μετέβησαν στην πλατεία Κάνιγγος, που είχε οριστεί ως τόπος συνάντησης με τους υπόλοιπους. Η Μπίμπα κάθισε σε ένα παγκάκι της αφετηρίας του λεωφορείου για την Κηφισιά με την τσάντα. Έμοιαζε σαν να περίμενε το λεωφορείο. Σε λίγο έφθασαν ο Γαλάτης, ο Μούρτος και ο Μιχαηλίδης. Ο Μιχαηλίδης συνοδευόταν από δύο ακόμα ΠΕΑΝίτες νέους, στον Ουλαμό Καταστροφών, τον Νίκο Λάζαρη και τον Σπύρο Στανωτά.
Στις 09.30 ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης προέβησαν σε μία πρώτη επιθεώρηση. Στην είσοδο του ημιώροφου ένας ψαράς πουλούσε την πραμάτειά του στη μαύρη αγορά. Όλα τα γραφεία ήταν κλειστά εκτός από ένα. Ένας δικηγόρος συζητούσε με άλλους τρεις. Βγήκαν έξω και ο Γαλάτης συνάντησε τον Περρίκο σε απόσταση 100 μέτρων από το κτίριο. Τους είπε να περιμένουν. Εν τω μεταξύ, στα γραφεία της ΕΣΠΟ παρατηρείτο αθρόα προσέλευση ατόμων. Ως και τα μπαλκόνια της ήταν γεμάτα. Στις 10.30 οι σαμποτέρ προχώρησαν σε δεύτερη κατόπτευση. Ο ψαράς είχε φύγει. Οι θαμώνες στο δικηγορικό γραφείο ήταν ακόμη εκεί και συζητούσαν.
Η ώρα περνούσε. Με μια βόμβα 10 οκάδων και όπλα κρυμμένα κάτω από τα ενδύματά τους τα μέλη της ΠΕΑΝ έπαιζαν τη ζωή τους, για να σωθούν τέσσερις αθώοι. Λίγο μετά τις 11.30  συγκέντρωση στην ΕΣΠΟ ολοκληρώθηκε. Τα μέλη της σταδιακά αποχωρούσαν. Ο Περρίκος έδωσε εντολή να προχωρήσει η εκτέλεση της ανατίναξης. Η ομάδα στήριξης έλαβε θέση γύρω από την είσοδο της οδού Γλάδστωνος, ώστε να καλύψει, εν ανάγκη με τα όπλα, την αποχώρηση. Απαρτιζόταν από τον Μιχαηλίδη, τον Λάζαρη, τον Μούρτο, τον Στανωτά. Το όπλο του Μιχαηλίδη είχε μόνο ένα φυσίγγιο!!!
Ο Περρίκος κάθισε στο ζαχαροπλαστείο «Αστόρια» στα Χαυτεία. Η Ιουλία Μπίμπα ειδοποιήθηκε και μετέφερε τη βόμβα μόνη της στην οδό Γλάδστωνος. Την παρέδωσε στον Μυτιληναίο και στον Γαλάτη και έφυγε. Την ώρα που αυτοί ανέβαιναν τα σκαλιά του ημιώροφου, είδαν με μεγάλη ανακούφιση τους τέσσερις πολίτες να κατεβαίνουν. Ο Μυτιληναίος αφηγείται: «Προχωράμε και φτάνουμε έξω από το οδοντιατρείο. Αφήνουμε στο πάτωμα τη σακούλα, πετάμε τα χόρτα και βγάζουμε τη βόμβα από τη σακούλα. Ο Γαλάτης βάζει έναν ξύλινο πήχη εξήντα εκατοστών διαγωνίως στη γύψινη κορνίζα και εγώ ανάβω το φιτίλι της βόμβας με ένα σπίρτο, τη σηκώνω και τη βάζω ψηλά στη γωνία κάτω από το πάτωμα της ΕΣΠΟ». Στη συνέχεια έφυγαν. Πίσω από την πόρτα περίμενε ο Μούρτος. Άναψε ένα τσιγάρο, που ήταν το σύνθημα για τους υπόλοιπους να αποχωρήσουν. Ακολούθως έφυγε κι αυτός, κλείνοντας πίσω του την πόρτα.
Η ομάδα στήριξης αποχώρησε. Ο Μυτιληναίος και ο Γαλάτης συνάντησαν τον Περρίκο και την Μπίμπα στο ζαχαροπλαστείο «Αστόρια». Παρήγγειλαν γλυκό και περίμεναν με το μάτι στο ρολόι. Στη γωνία Πανεπιστημίου και Πατησίων, στη μέση του δρόμου, ένας αστυφύλακας της Τροχαίας ρύθμιζε την κίνηση. Στις 11.57 ακούστηκε ο πολυπόθητος υπόκωφος κρότος. Η περιοχή συγκλονίστηκε από την εκκωφαντική έκρηξη. Αμέσως σηκώθηκε ένα πυκνό σύννεφο μαύρου καπνού. Ο κόσμος πανικοβλήθηκε και άρχισε να τρέχει προς κάθε κατεύθυνση. Η σύγχυση ήταν μεγάλη. Οι Γερμανοί σήμαναν συναγερμό, υποθέτοντας ότι πρόκειται για αεροπορικό βομβαρδισμό.
Τη στιγμή της έκρηξης, έτυχε να βρίσκομαι στην οδό Πατησίων έξω από την ΑΣΣΟΕ, σχεδόν δύο χιλιόμετρα μακριά από την Ομόνοια. Το έδαφος τραντάχτηκε κάτω από τα πόδια μου, σαν να έγινε σεισμός. Σε λίγο, από την κατεύθυνση της Ομόνοιας υψώθηκε πυκνός μαύρος καπνός. Φυσικά δεν ήξερα τι έγινε, ούτε ότι ήταν έργο της δικής μου οργάνωσης. Η ΠΕΑΝ μού είχε κάνει το καλύτερο δώρο για την ονομαστική μου εορτή.
Το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς. Σκάλες, πατώματα και στέγη κατέρρευσαν. Μόνο οι εξωτερικοί τοίχοι έμειναν όρθιοι. Εξαιτίας της έκρηξης προκλήθηκε πυρκαγιά. Σκοτώθηκαν 39 μέλη της ΕΣΠΟ και 43 Γερμανοί. Ο αρχηγός της ΕΣΠΟ, γιατρός Σπύρος Στεροδήμας, μεταφέρθηκε στον Ευαγγελισμό με καθολικά εγκαύματα. Υπέκυψε μετά από τρεις ημέρες. Από τους διερχόμενους πολίτες, μερικοί τραυματίστηκαν ελαφρά, ανάμεσά τους και ένας ιερέας που όταν έμαθε την αιτία της έκρηξης είπε «χαλάλι τους». Επί πέντε ημέρες η Πυροσβεστική ανέσυρε πτώματα από τα ερείπια. Η ΕΣΠΟ διαλύθηκε και δεν επανεμφανίστηκε…».
(ΠΕΑΝ, ΟΙ ΒΟΜΒΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Εκδόσεις Περισκόπιο, Αθήνα 2010, σελ. 26-28)
 Η είσοδος του κτιρίου της ΕΣΠΟ μετά την ανατίναξή του
Η οδός Πατησίων, λίγο μετά τη φονική έκρηξη

Σύμφωνα με ενθουσιώδη μηνύματα των ραδιοφωνικών σταθμών του Λονδίνου και της Μόσχας, η ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ υπήρξε το μεγαλύτερο μέχρι τότε σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη.

Ο Ουλαμός Καταστροφών της ΠΕΑΝ πέτυχε μια τεράστια ψυχολογική νίκη υπέρ της Αντίστασης, όμως κάποια από τα μέλη του το πλήρωσαν ακριβά. Από όσους συμμετείχαν στην ανατίναξη συνελήφθησαν κατόπιν προδοσίας οι Γαλάτης, Μπέση, Μπίμπα, Μυτιληναίος και ο ίδιος ο Περρίκος.

– Ο Κώστας Περρίκος καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο και εκτελέστηκε στην Καισαριανή στις 4 Φεβρουαρίου 1943.

– Ο Αντώνης Μυτιληναίος κατόρθωσε και δραπέτευσε με μυθιστορηματικό τρόπο από τα κρατητήρια της Γκεστάπο Πειραιά και οι Γερμανοί τον επικήρυξαν με το ποσό των 500.000 δραχμών. Στην προσπάθειά του να διαφύγει στη Μέση Ανατολή συνελήφθη από τους Ιταλούς. Κατόρθωσε όμως να δραπετεύσει κατά τη μεταφορά του στις φυλακές Αβέρωφ. Τελικά έφθασε στη Μέση Ανατολή, όπου κατατάχθηκε στην 3η Ορεινή Ταξιαρχία, πολέμησε στο Ρίμινι και επέστρεψε με την απελευθέρωση.

– Η Ιουλία Μπίμπα καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο και 15 χρόνια φυλάκιση και εκτελέστηκε με πέλεκυ, πιθανόν στη Γερμανία.

– Η Αικατερίνη Μπέση καταδικάστηκε ισόβια. Παρά τα φριχτά βασανιστήρια που υπέστη, δεν μίλησε. Κρατήθηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Πέθανε το 1979.

– Ο Σπύρος Γαλάτης καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά χάρη στη συμβολή του αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και τη δωροδοκία Γερμανών αξιωματούχων, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια. Το Φεβρουάριο του 1944 μεταφέρθηκε σε γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία και παρέμεινε εκεί μέχρι την απελευθέρωσή του το 1945 από τους Αμερικανούς.

Ο αρχηγός της ΠΕΑΝ Κώστας Περρίκος.
Εκτελέστηκε στην Καισαριανή στις 4 Φλεβάρη 1943
από τον γερμανικό στρατό κατοχής για τον
πρωταγωνιστικό του ρόλο στην ανατίναξη της ΕΣΠΟ.

___________________________________

Την τελευταία δεκαετία πληθαίνουν στους κόλπους της ευρύτερης δεξιάς παράταξης κάποιες αναθεωρητικές προσπάθειες επανασυγγραφής της ιστορίας της δεκαετίας του ’40. Ένα νέο ιστοριογραφικό ρεύμα συντηρητικών διανοουμένων και αρθρογράφων επιχειρεί να αντιπαρατεθεί με την Αριστερά προωθώντας υστερικές απόπειρες αποδόμησης του παρελθόντος της.

Οι απόπειρες αυτές φτάνουν ακόμα και στη δικαιολόγηση, ή έστω “αιτιολόγηση” της δράσης δωσιλογικών σχηματισμών της Κατοχής όπως ήταν τα τάγματα ασφαλείας και οι αντικομμουνιστικές ομάδες. Θεωρούν ορισμένοι ότι με το “ξέπλυμα” των πιο μαύρων σελίδων της νεοελληνικής ιστορίας (που για δεκαετίες έκαναν και τις πιο φασιστικές τάσεις της Δεξιάς να αυτολογοκρίνονται), θα δημιουργηθεί ανάχωμα στην όποια αριστερή δυναμική διεκδικεί την όποια διακυβέρνηση της χώρας.

Ας αναλογιστούν όμως οι αστικές δυνάμεις τι θα σήμαινε για την υστεροφημία τους ή ακόμα και για την επιβίωσή τους, να προτιμήσουν να ταυτιστούν με την κληρονομιά της ΕΣΠΟ, αντί να στοχαστούν πάνω στην ιστορία της ΠΕΑΝ.

http://jungle-report.blogspot.dk/2012/09/20-1942.html

Posted in General | Comments Off on 20 Σεπτεμβρίου 1942: η ανατίναξη της ΕΣΠΟ

ΚΚΕ: Πλήρης κάλυψη στα δουλεμπορικά της «Χρυσής Αυγής» από τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ

ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ
Πλήρης κάλυψη στα δουλεμπορικά της «Χρυσής Αυγής»
Πέρα για πέρα προκλητικός ο υφυπουργός Εργασίας, απαντώντας χτες σε σχετική Ερώτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Θ. Παφίλη
Οι μηχανισμοί της εργοδοσίας, που λειτουργούν με όρους δουλέμπορα, φαίνεται πως απέκτησαν ισχυρές προσβάσεις και στη φασιστική «Χρυσή Αυγή»

Πλήρη κάλυψη στη λειτουργία του δουλεμπορικού και ρατσιστικού παραμάγαζου, με τίτλο «Γραφείο Ευρέσεως Εργασίας Ελλήνων», που στήνει η φασιστική οργάνωση «Χρυσή Αυγή», έδωσε χτες στη Βουλή ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Παναγιωτόπουλος, απαντώντας σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ, Θ. Παφίλη.


Με βιτρίνα το παραπάνω «Γραφείο», οι Χρυσαυγίτες παίζουν το ρόλο του «ντίλερ» για λογαριασμό επιχειρηματιών, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν φτηνούς εργάτες, δίχως δικαιώματα, ασφάλιση και ένσημο. Την πρακτική αυτή εφάρμοσε καταρχήν σε Στερεά και η Εύβοια, σε απευθείας συνεννόηση με επιχειρηματίες της περιοχής.

Κατά τον υφυπουργό, ούτε λίγο ούτε πολύ, το εν λόγω παραμάγαζο μπορεί να λειτουργεί, αφού καλύπτεται από το νόμο για την ίδρυση των ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας! Ο Θ. Παφίλης κατήγγειλε ότι η φασιστική οργάνωση δημιούργησε το δουλεμπορικό παραμάγαζο εκμεταλλευόμενη το τεράστιο και τραγικό πρόβλημα της ανεργίας και ότι με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να δημιουργήσει πελατειακές σχέσεις, καλλιεργώντας το ρατσισμό και το μίσος ανάμεσα στους εργαζόμενους.
Μεταξύ άλλων, τόνισε: «Προσπαθεί να διασπάσει τους εργαζόμενους απέναντι στην ενιαία επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία και παράλληλα χρησιμοποιώντας το γνωστό μηχανισμό τραμπούκων μπαίνει σε χώρους εργασίας, προσπαθεί να εκβιάσει ακόμα και επιχειρηματίες και στο όνομα της αντικατάστασης ξένων εργαζομένων από Ελληνες προωθεί την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και ζητά να απασχολούν τους Ελληνες με 18 ευρώ. Αυτό είναι καθαρός δουλεμπορικός μηχανισμός.
Θέλουμε να σημειώσουμε ότι αυτή είναι μια επικίνδυνη πρακτική, ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου συνολικά, αν συνδυαστεί και με τις εγκληματικές επιθέσεις των “ταγμάτων εφόδου” απέναντι σε ξένους και ανυπεράσπιστους μετανάστες. Θεωρούμε ότι η κυβέρνηση έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες και πρέπει να πάρει μέτρα για να κλείσουν αυτά τα δουλεμπορικά γραφεία και να σταματήσει αυτή η επικίνδυνη δουλεμπορική δράση της Χρυσής Αυγής, που προωθεί την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας».
Απαντώντας, ο υφυπουργός Εργασίας Ν. Παναγιωτόπουλος στήριξε τη δουλεμπορική δράση της φασιστικής οργάνωσης, επιβεβαιώνοντας ότι το αστικό κράτος και η ΕΕ έχουν πάρει εδώ και καιρό όλα τα αναγκαία μέτρα για τη νομιμοποίηση τέτοιων αντεργατικών μηχανισμών.
Οπως είπε, υπάρχει νομικό πλαίσιο σχετικά με τη σύσταση και τη λειτουργία ιδιωτικών γραφείων ευρέσεως εργασίας. Υπάρχουν, είπε, προϋποθέσεις για την ίδρυσή τους, με πρώτη την αναγγελία έναρξης άσκησής τους και κάποια νόμιμα δικαιολογητικά. Για το δουλεμπορικό παραμάγαζο της «Χρυσής Αυγής», αρκέστηκε να παρατηρήσει ότι μέχρι τώρα δεν έχει υποβάλει στις αρμόδιες υπηρεσίες αναγγελία έναρξης της δραστηριότητάς του!
Παρακάμπτοντας όλες τις παρατηρήσεις που έκανε ο Θ. Παφίλης, επέμεινε ότι η «Χρυσή Αυγή» πρέπει να προχωρήσει στην αναγγελία έναρξης του παραμάγαζου και δε θα υπάρχει κανένα πρόβλημα στη λειτουργία του!
Στην παρέμβασή του, ο Θ. Παφίλης τόνισε ότι ο υφυπουργός δεν απάντησε καταρχήν πολιτικά από πού ως πού έχει το δικαίωμα μια φασιστική οργάνωση να δημιουργεί γραφείο ευρέσεως εργασίας και χρησιμοποιώντας τραμπούκικο μηχανισμό να μπαίνει σε επιχειρήσεις και να εκβιάζει απαιτώντας «διώξτε τους ξένους, να πάρετε Ελληνες με 18 ευρώ». «Είστε υπουργός Εργασίας, πώς δέχεστε να καταργείται η συλλογική σύμβαση εργασίας και να προσπαθούν να την επιβάλουν με τσαμπουκά τα φασιστικά τάγματα εφόδου», τόνισε χαρακτηριστικά και μεταξύ άλλων κατέληξε:
«Δεν έχετε εσείς πολιτική θέση σαν κυβέρνηση να απαντήσετε πάνω σε αυτά; Γιατί υπεκφεύγετε; Θα κοροϊδευόμαστε; Αποφεύγετε να πάρετε πολιτική θέση στη δημιουργία φασιστικών ταγμάτων εφόδου στη χώρα μας».

«Ντίλερς» της εργοδοσίας και με τη βούλα…

Αποθρασυμένη από την κάλυψη της συγκυβέρνησης, η «Χρυσή Αυγή» έσπευσε χτες να ανακοινώσει και επίσημα την ίδρυση σε πανελλαδικό επίπεδο του λεγόμενου «Ομίλου Ανεύρεσης Εργασίας Δοκιμαζόμενων Ελλήνων».
Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, «όποιος άνεργος Ελληνας πολίτης το επιθυμεί, μπορεί να επικοινωνεί με τα κατά τόπους γραφεία του Λαϊκού Συνδέσμου και να εγγράφεται στους σχετικούς καταλόγους ανεύρεσης εργασίας, αναφέροντάς μας μόνο το ονοματεπώνυμο, την ειδικότητά του και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Ομοίως, όσοι εργοδότες επιθυμούν να προσλάβουν Ελληνες στις επιχειρήσεις τους μπορούν να έρθουν σε επαφή με τις Τοπικές Οργανώσεις της Χρυσής Αυγής (…)».
Η «Χρυσή Αυγή» παρουσιάζει ως «πατριωτικό κατόρθωμα και φιλεργατική προσφορά» το να καλλιεργεί ρατσιστικά αντανακλαστικά στους άνεργους, ενοχοποιώντας τους μετανάστες για την κατάσταση στην οποία βρίσκονται όσοι χάνουν τη δουλειά τους, ενώ αποκλειστικός υπεύθυνος είναι το κεφάλαιο και η κρίση. Ιδιος είναι ο εχθρός που στρέφεται ενάντια και στους μετανάστες, τσακίζοντας ενιαία τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και σπέρνοντας διχόνοια για να τα ισοπεδώσει και να θωρακίσει το σύστημα, το οποίο πρόθυμα υπηρετεί με τη δράση της και η «Χρυσή Αυγή».

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=7062217&textCriteriaClause=

Posted in General | Comments Off on ΚΚΕ: Πλήρης κάλυψη στα δουλεμπορικά της «Χρυσής Αυγής» από τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ

Εδιωξαν τους χρυσαυγίτες από το εργοστάσιο «Παπουτσάνης»

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ «ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗ»
Εδιωξαν τους χρυσαυγίτες από το εργοστάσιο
Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Ενωσης Ελαιουργοσαπωνοποιών
Αποστομωτική απάντηση στην παρουσία πριν από λίγες μέρες ομάδας της Χρυσής Αυγής στην είσοδο του εργοστασίου «Παπουτσάνης», όπου οι ίδιοι οι εργάτες δεν τους επέτρεψαν την είσοδο, δίνουν η Πανελλαδική Ενωση Ελαιουργοσαπωνοποιών και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο, μέσα από Γενική Συνέλευση που πραγματοποίησαν.


Δηλώνουν ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψουμε το διαχωρισμό των εργαζομένων με βάση τη χώρα καταγωγής, το θρήσκευμα ή το χρώμα του δέρματος. Αντίθετα, οι εργαζόμενοι του κλάδου μαζί με το σωματείο τους θα πρωτοστατούμε ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν ίδια δικαιώματα στη δουλειά, στην υγεία, στην πρόνοια».
«Η Ελληνική κυβέρνηση έχει ευθύνες για τη δράση της Χρυσής Αυγής η οποία έχει ιδρύσει γραφείο Ευρέσεως Εργασίας στην περιοχή της Εύβοιας και πατώντας στην ανάγκη των εργαζομένων για δουλειά, προωθεί τις πιο αντεργατικές και ρατσιστικές πρακτικές» σημειώνεται στην ανακοίνωση της Ενωσης, η οποία καταλήγει ως εξής:
«Η Πανελλήνια Ενωση Ελαιουργοσαπωνοποιών καταδικάζει αυτές τις πρακτικές και δηλώνει ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τα συμφέροντα των εργαζομένων άσχετα με την καταγωγή τους, το θρήσκευμα και το χρώμα των εργαζομένων. Τέλος καλεί τους εργαζόμενους της περιοχής να απομονώσουν τα φασιστικά στοιχεία, να οργανωθούν στα σωματεία τους, να συσπειρωθούν στο ταξικό κίνημα, να αγωνιστούν για τα πραγματικά συμφέροντα των εργαζομένων».

http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7062142&publDate=29/9/2012

Posted in General | Comments Off on Εδιωξαν τους χρυσαυγίτες από το εργοστάσιο «Παπουτσάνης»

Υμνοι Χρυσής Αυγής για τον εγκληματία πολέμου Ρούντολφ Ες

Υμνοι Χρυσής Αυγής για τον εγκληματία πολέμου Ρούντολφ Ες
Η προκήρυξη της Χρυσής Αυγής με την οποία γέμισε το κέντρο της Αθήνας την επομένη της αυτοκτονίας του Ες τον Αύγουστο του 1987

Ο υπαρχηγός του Χίτλερ και φανατικός εθνικοσοσιαλιστής Ρούντολφ Ες αυτοκτόνησε μετά από 46 χρόνια κράτησης στις 17 Αυγούστου 1987, καθώς είχε καταδικαστεί στη δίκη της Νυρεμβέργης όπου είχε προσαχθεί ως εγκληματίας πολέμου σε ισόβια για συνωμοσία κατά της παγκόσμιας ειρήνης και σχεδιασμό, έναρξη και διεξαγωγή επιθετικού πολέμου.

Την επόμενη ημέρα της αυτοκτονίας του Ες, στις 18 Αυγούστου 1987, η Χρυσή Αυγή γεμίζει το κέντρο της Αθήνας με προκηρύξεις, όπως αυτή της φωτογραφίας, υμνώντας τη μνήμη του.

O Ρούντολφ Ες ήταν κουμπάρος και αναπληρωτής του Χίτλερ, μέλος του υπουργικού συμβουλίου της Γερμανίας και είχε το δικαίωμα να φορά τη στολή των SS.

Συνέβαλλε στην οργάνωση της καταδίωξης των Εβραίων και φρόντισε στην κατειλημμένη Πολωνία να πραγματοποιηθεί ο μέγιστος σε βαθμό πιθανός χωρισμός μεταξύ Γερμανών και Πολωνών υποστηρίζοντας και εφαρμόζοντας τους ρατσιστικούς νόμους.

Στις 10 Μαΐου1941 ο Ες πετά με αεροπλάνο στη Σκοτία, όπου θέλει να συναντήσει τον ηγέτη (έτσι τουλάχιστον πιστεύει) του βρετανικού ειρηνικού κινήματος, τον Δούκα του Χάμιλτον, με σκοπό να σταματήσει ο πόλεμος μεταξύ της Γερμανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου και να μπορέσει η Γερμανία να στραφεί κατά της Σοβιετικής Ένωσης, αφού αυτός είναι ο τελικός σκοπός του Εθνικοσοσιαλισμού.

Ο πόλεμος αυτός μεταξύ των δύο συγκεκριμένων χωρών σημαίνει για τον Ες την “αυτοκτονία της λευκής φυλής” . Δεν πετυχαίνει, όμως, και συλλαμβάνεται, αφού οι Άγγλοι δεν έχουν καμία διάθεση να διαπραγματευτούν με τους εθνικοσοσιαλιστές.

Αμέσως μετά την δίκη της Νυρεμβέργης οδηγείται στη Συμμαχική Φυλακή Εγκληματιών Πολέμου στο Βερολίνο- Σπαντάου, όπου 41 χρόνια αργότερα στις 17 Αυγούστου 1987 αυτοκτονεί

Στον χώρο των νεοναζιστών ο Ες αποτελεί είδωλο και μάρτυρα, επειδή σε όλη του τη ζωή, στα 46 χρόνια της κράτησης, παρέμεινε πιστός και φανατικός εθνικοσοσιαλιστής.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=476667

Posted in General | Comments Off on Υμνοι Χρυσής Αυγής για τον εγκληματία πολέμου Ρούντολφ Ες

Ο δήμαρχος Σκύρου έκανε μήνυση σε βουλευτή της Χρυσής Αυγής για απειλές

 

Μηνυτήρια αναφόρα στον Εισαγγελέα Χαλκίδας έκανε ο δήμαρχος Σκύρου Μιλτιάδης Χατζηγιαννάκης εναντίον του βουλευτή Εύβοιας της Χρυσής Αυγής Νίκου Μίχου, επειδή όπως λέει ο ίδιος δέχτηκε απειλές.


Ο δήμαρχος αναφέρει στην μήνυσή του, ότι ο Νίκος Μίχος τον πήρε τηλέφωνο και του είπε «δεν κάνεις σωστά την δουλειά σου θα έρθω στην Σκύρο και θα σε χαστουκίσω» επειδή όπως ισχυρίζεται ο δήμαρχος σφράγισε μπαράκια της περιοχής.
Μάλιστα ο Μιλτιάδης Χατζηγιαννάκης φέρεται να έκανε και αναφορά – καταγγελία εις βάρος του βουλευτή στην Βουλή και στα Υπουργεία Εσωτερικών και Προστασίας του πολίτη, ενώ  ζήτησε και την άρση ασυλίας του.
Η επιτροπή δεοντολογίας στην τελευταία συνεδρίαση της ενημέρωσε ότι θα ασχοληθεί με την καταγγελία εφόσον γίνει άρση ασυλίας από την εισαγγελία Χαλκίδας. Για την ώρα δεν υπάρχει αντίδραση από τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής.

http://evia-simera.blogspot.dk/2012/09/blog-post_8982.html

Posted in General | Comments Off on Ο δήμαρχος Σκύρου έκανε μήνυση σε βουλευτή της Χρυσής Αυγής για απειλές

Για τη μάζωξη του μίσους στο Μελιγαλά

Ο βόθρος άνοιξε για τα καλά. Από τα δυσώδη έγκατά του δεν ξεπήδησαν μόνο τα θρασύδειλα κρατικοδίαιτα «λεβεντόπαιδα» με τους σουγιάδες και τα στυλιάρια, αλλά και οι παππούδες τους, αυτά τα θλιβερά φαντάσματα του παρελθόντος που όλοι νόμιζαν ότι είχαν εξαφανιστεί.
Όλοι μαζί τώρα λυσσομανούν για μια καθολική «ρεβάνς», που θα τους επιτρέψει να επαναφέρουν την προ του 1974 κυριαρχία τους την οποία πριν τέσσερις περίπου δεκαετίες έχασαν μέσα από τα χέρια τους, όταν η ιστορία και η κοινωνία τους έθεσε στο περιθώριο.
Και ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για αυτή τη ρεβάνς, αν όχι ο βιασμός της ιστορίας; Καιρός λοιπόν να επανέλθει στα σχολικά βιβλία το ιδεολόγημα του «κόκκινου τρόμου» και η αποκατάσταση των γερμανοτσολιάδων ως «αντιστασιακών κατά του ερυθρού φασισμού». Ένα ιδεολόγημα που άλλωστε βρίσκει σύμφωνη την αστική τάξη της χώρας, η οποία, για χάρη της μακροημέρευσής της στην εξουσία, δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει τη φασιστική πανούκλα ως κυματοθραύστη των δυνάμεων της αντίστασης, με την ανιστόρητη θεωρία περί «άκρων».
Επειδή όμως η ιστορία δεν κόβεται και ράβεται στα μέτρα του κάθε νοσταλγού του τρίτου ράιχ, ας θυμηθούμε τι συνέβη στον Μελιγαλά. Εκεί όπου οι βρικόλακες συναθροίζονται κάθε χρόνο τέτοιες μέρες για να ανανεώσουν τον γεμάτο μίσος όρκο τους για έναν νέο εμφύλιο.
Μια μέρα λοιπόν σαν τη σημερινή αναδημοσιεύουμε μέρος ενός παλιότερου αφιερώματος του «Ιού» για τη μάχη του Μελιγαλά. Ένα ιστορικό κείμενο που αποδομεί τα τερατώδη αναχρονιστικά μυθεύματα τόσο των «εκατοντάδων γυναικόπαιδων» που σφαγιάστηκαν με κονσερβοκούτια, όσο και των «αθώων Ελλήνων πατριωτών, των σφαγιασθέντων υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών».
Ευχαριστήρια απάντηση των Χίτλερ και Χίμλερ προς τον συνταγματάρχη Παπαδόγκωνα.
Ο τελευταίος είχε στείλει στον Χίτλερ συγχαρητήρια επιστολή για τη διάσωσή του από την
απόπειρα δολοφονίας εναντίον του στις 20 Ιουλίου 1944. Η επιστολή έγραφε μεταξύ άλλων:
«Από της ιεράς γης της αρχαίας Σπάρτης, εκ της οποίας προήλθεν η δραξ των ηρώων του Λεωνίδου,
η οποία έσωσε τον ευρωπαϊκόν πολιτισμόν, υψούται η προσευχή μας: ”Κύριε, διαφύλασσε τον Φύρερ!”».
(Καθημερινή 27.7.44)
Γερμανοί και ταγματασφαλίτες σε κοινές εξορμήσεις.
Πάνω: επιχείρηση των “ευζώνων” στον Κάλαμο Αττικής.
Κάτω: σκηνή σε “οπλισμένο” χωριό του ΕΕΣ στη Μακεδονία.
Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΛΙΓΑΛΑ
Η μαύρη εθνική Πηγάδα
Για δεκαετίες υπήρξε το σύμβολο του επίσημου αντικομμουνισμού και της διατεταγμένα επιλεκτικής μνήμης του «κράτους των εθνικοφρόνων». Τη δεκαετία του ’80 λειτούργησε ως χώρος συσπείρωσης των νοσταλγών της παλιάς καλής εποχής. Ηρθαν κατόπιν οι καιροί της «εθνικής συμφιλίωσης», και η Πηγάδα του Μελιγαλά πέρασε στα αζήτητα.

Μόνο περιθωριακές ακροδεξιές γκρούπες ταξιδεύουν πια κάθε Σεπτέμβρη, για να δώσουν τον τόνο σε μια επιμνημόσυνη τελετή χωρίς πολιτικό αντίκρισμα για τους διεκδικητές του «μεσαίου χώρου».

Ένας από τους τελευταίους εν ζωή πρωτεργάτες
της “εθνοσωτηρίου” στον χώρο της πηγάδας.


Το απωθημένο παρελθόν

Αυτό που κανείς -εκτός από τους ίδιους τους ναζί- δεν φαίνεται (ή δεν θέλει) να θυμάται, είναι ποιοι ακριβώς είναι θαμμένοι στην περίφημη Πηγάδα. Η επιλεκτική αυτή αμνησία δεν είναι καθόλου περίεργη.

Η διακριτική αποσιώπηση της ταυτότητας των νεκρών αποτελεί συστατικό στοιχείο των «μνημοσύνων» του Μελιγαλά ήδη από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και συνδέεται με τη γενικότερη στρατηγική βάσει της οποίας επιχειρήθηκε στη χώρα μας η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Με δυο λόγια: αυτό που συνήθως αποκρύπτει η φιλολογία περί «αθώων θυμάτων» είναι (α) το ιστορικό γεγονός ότι ο Μελιγαλάς υπήρξε βάση και ορμητήριο των ένοπλων συνεργατών της Βέρμαχτ που το 1943-44 έπνιξαν στο αίμα τη Μεσσηνία και τους γύρω νομούς και (β) ότι το μακελειό του 1944 ήταν το αποτέλεσμα μιας από τις σκληρότερες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, με εξουσιοδότηση του συμμαχικού στρατηγείου και της κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Ας δούμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

*Κωμόπολη 2.482 κατοίκων το 1940, ο Μελιγαλάς χρησιμοποιήθηκε το 1941-43 ως βάση ιταλών καραμπινιέρων (1941-43) και μιας διλοχίας γερμανικού στρατού (1943-44).

*Οταν την άνοιξη του 1944 οι Γερμανοί συγκρότησαν τα Τάγματα Ασφαλείας, ένοπλους δωσιλογικούς σχηματισμούς με αποστολή την «αξιοποίηση της αντικομμουνιστικής μερίδας του ελληνικού λαού» για τη μετατροπή της αντιφασιστικής Αντίστασης σε εμφύλιο πόλεμο και την «εξοικονόμηση γερμανικού αίματος», εγκαταστάθηκε εκεί το 3ο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά. Την υποστήριξή του ανέλαβε μια «πολιτική επιτροπή», με πρόεδρο τον πολιτευτή Περικλή Μπούτο και μέλη τον κοινοτάρχη, δυο δικηγόρους κι ένα γιατρό (Θεοδωρόπουλος 2001, σ. 133-4).

Ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιήθηκε» από τους ναζί αυτή η δωσίλογη «μερίδα του ελληνικού λαού» ήταν αναμενόμενος: Δεν πρόλαβε να εγκατασταθεί το Τάγμα στο Μελιγαλά, και τα γερμανικά αρχεία καταγράφουν τη συμμετοχή του σε «εκκαθαριστικές επιχειρήσεις» των κατοχικών στρατευμάτων. Στηριγμένοι στη Βέρμαχτ, οι ταγματασφαλίτες αναλαμβάνουν να κονιορτοποιήσουν τη μαζική βάση του ΕΑΜ με μαζικές συλλήψεις, βασανιστήρια, εκτελέσεις και κάψιμο σπιτιών, εγκαινιάζοντας ένα φαύλο κύκλο βίας και αντεκδικήσεων, που θα οδηγήσει στις εκτελέσεις των ημερών της Απελευθέρωσης.

Ιλίσσια 5.4.1944. Ταγματασφαλίτης ποζάρει χαμογελαστός
στο φακό, μπροστά σε έναν από τους πέντε απαγχονισμένους
επονίτες της ημέρας.
Για τον φόνο του στρατηγού Κρεντς από τον ΕΛΑΣ, τα Τάγματα “εφόνευσαν αυτοβούλως”
100 άτομα περισσότερα απ’ όσα είχαν διατάξει οι Γερμανοί…

Η μάχη και η σφαγή

Η συμβολή τους στην πολεμική προσπάθεια του Αξονα υπήρξε ουσιαστική. Δεν είναι μόνο ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων», (ΔΙΣ 1998, σ. 43). Αποκαλυπτική είναι τέλος η πρακτική της Βέρμαχτ να περιλαμβάνει τους νεκρούς, τραυματίες ή αγνοούμενους ταγματασφαλίτες στους πίνακες των δικών της απωλειών.

*Για τη στάση του πληθυσμού, αρκετά εύγλωττες είναι οι μεταπολεμικές αναμνήσεις του υποδιοικητή του Τάγματος Μελιγαλά, ταγματάρχη Καζάκου, για τις εκκαθαριστικές του καλοκαιριού του 1944 στον Ταΰγετο: «Η επιχείρησις αύτη απέβη άκαρπος», σημειώνει, «καθ’ όσον ο ΕΛΑΣ είχεν οργανώσει σχεδόν ολόκληρον την ύπαιθρον (Μεσσηνίας και Λακωνίας) από του εργάτου μέχρι του ανωτάτου τιτλούχου, ώστε επληροφορήθη εγκαίρως φαίνεται την όλην προπαρασκευήν» των Γερμανών και των συνεργατών τους.

Αντισυνταγματάρχης πλέον του ελληνικού στρατού, ο συντάκτης των παραπάνω γραμμών φροντίζει πάντως να διευκρινίσει, εν έτει 1955, ότι «η στάσις των Αρχών κατοχής υπήρξε ειλικρινής και φιλική» απέναντι στη μονάδα του (ΔΙΣ 1998, σ. 193). Αναφερόμενος πάλι στην αποχώρηση της Βέρμαχτ, δεν διστάζει να καταγγείλει τους Γερμανούς για «προδοτικήν στάσιν» (σ. 197).

*Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν το Μελιγαλά στις 4.9.1944 και την Καλαμάτα την επομένη. Ο ΕΛΑΣ μπήκε στην μεσσηνιακή πρωτεύουσα στις 9 Σεπτεμβρίου, μετά ολοήμερη μάχη με τον εκεί «λόχο ασφαλείας» και τη χωροφυλακή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ήρθε η σειρά του Μελιγαλά, όπου είχαν οχυρωθεί οι εναπομείναντες ταγματασφαλίτες. Οταν η ηγεσία τους απέρριψε το κάλεσμα του ΕΑΜ να καταθέσουν τα όπλα και να τεθούν στη διάθεση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, το λόγο είχαν τα όπλα. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν ισοδύναμες αριθμητικά (1.000-1.200 ένοπλοι εκατέρωθεν), ενώ οι αντάρτες διέθεταν την υποστήριξη χιλιάδων χωρικών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που συνέρρεαν από τα πέριξ με αυτοσχέδιο οπλισμό.

Η μάχη κράτησε τρεις ολόκληρες μέρες (13-15.9.44). Το τελικό ανακοινωθέν του ΕΛΑΣ αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 60 αντάρτες και 800 «ράλληδες». Ο δεύτερος αριθμός περιλαμβάνει προφανώς χοντρικά και τους εκτελεσμένους των επόμενων ημερών.

*Παρά τις αντιφάσεις, τις υπερβολές και τις αποσιωπήσεις τους, οι διαθέσιμες αφηγήσεις δίνουν μια γενική ιδέα όσων συνέβησαν μετά τη μάχη: Αρχικά σημειώθηκαν σποραδικοί φόνοι και καταστροφές περιουσιών. Ακολούθησε το ξεκαθάρισμα των συλληφθέντων με συνοπτικές διαδικασίες, από μια επιτροπή με επικεφαλής τους δικηγόρους Βασίλη Μπράβο και Γιάννη Καραμούζη. Από σημειώματα που δημοσιεύθηκαν αργότερα στον τοπικό εθνικόφρονα τύπο προκύπτει ότι αποφασιστικό ρόλο σ’ αυτή τη διαδικασία έπαιξαν οι τοπικές οργανώσεις της Εθνικής Πολιτοφυλακής, στις οποίες είχε ανατεθεί η συγκέντρωση στοιχείων για την προηγούμενη δράση κάθε αιχμαλώτου. Οσοι καταδικάζονταν οδηγούνταν σε ένα εγκαταλειμμένο ξεροπήγαδο έξω απ’ την κωμόπολη (την «Πηγάδα») κι εκτελούνταν.

*Πόσοι ήταν; Το 1945, το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα. Στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά. Η εθνικόφρων φιλολογία προβάλλει φυσικά πολύ μεγαλύτερα νούμερα: «περί τους 1.500 εις την Πηγάδα» μετρά ο Κώστας Καραλής (1958), «περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962) και ο καθηγητής Απόστολος Δασκαλάκης (1973), 1.900 τους θέλει ο Κων/νος Αντωνίου (1965), «άνω των 3.500 κατά τους μετριωτάτους υπολογισμούς» τους προτιμά η χουντική ιστορία του ΓΕΣ (1973). Ο Κοσμάς Αντωνόπουλος, πάλι, αναφέρει 2.100 «δολοφονηθέντες», παραθέτει όμως τα στοιχεία μόλις 699. Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης.

*Την αντίθετη τάση επιδεικνύουν οι συγγραφείς της εαμικής πλευράς. Η αναλυτικότερη σχετική πηγή υπολογίζει 120 σκοτωμένους στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην Πηγάδα (Ξιάρχος 1982, σ. 38), ενώ δεν λείπουν αναφορές μέχρι και σε 1.200 νεκρούς.

*Πιο ενδιαφέρουσα απ’ αυτή την… κολοκυθιά αποδεικνύεται η εξέταση του καταλόγου της έκδοσης του «Συλλόγου Θυμάτων». Σε σύνολο 1.144 ονομάτων (οι 108 κάτοικοι Μελιγαλά) υπάρχουν μόνο 18 γυναίκες, 18 ηλικιωμένοι, ένας έφηβος και κανένα παιδί. Ολοι οι υπόλοιποι, το 96,8% του συνόλου, είναι άντρες λίγο πολύ μάχιμης ηλικίας. Κάθε άλλο παρά σφαγή «γυναικόπαιδων», δηλαδή…

Μέρες απελευθέρωσης.
Πάνω: προκηρύξεις της συμμαχικής αεροπορίας
καταγγέλλουν τα Τάγματα Ασφαλείας.
Κάτω: Πολίτες καλωσορίζουν τους Βρετανούς
ζητώντας κάθαρση του ένοπλου δωσιλογισμού.



Μνημόσυνο ακατονόμαστων

Ευθύς εξαρχής, οι εκδηλώσεις στη μνήμη των «σφαγιασθέντων» πήραν ρεβανσιστικό χαρακτήρα.

*Το πρώτο μνημόσυνο (24.6.45) καταλήγει σε απόπειρα λιντσαρίσματος των αντιστασιακών που κρατούνταν στη φυλακή της κωμόπολης (Β. Κλεφτόγιαννης, «Οπως τα ‘ζησα», σ. 143-4).

*Από το Σεπτέμβριο του 1945 η τελετή τυποποιείται, με φαινομενικό οργανωτή την κοινότητα και ουσιαστικό τη νομαρχία. Συμμετέχουν οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, τοπικοί πολιτικοί, τα σχολεία. Επί χούντας θα καθιερωθεί και αθλητικό τουρνουά ποδοσφαίρου και ανώμαλου δρόμου, με κύπελλα που αθλοθέτησαν τοπικοί παράγοντες και οι κυλινδρόμυλοι «Ευαγγελίστρια» («Θάρρος» 17.9.67).

*Παράλληλα, «διευθετείται» ο χώρος των εκδηλώσεων. Βασιλικό διάταγμα του 1953 συστήνει ερανική επιτροπή με πρόεδρο το μητροπολίτη και μέλη το νομάρχη, το διοικητή Χωροφυλακής κ.ά. Από τον δημοσιευμένο απολογισμό του εράνου, πληροφορούμαστε ότι τη μερίδα του λέοντος «συνεισέφεραν» τα σχολεία και οι φαντάροι: 244.413 και 65.529 δρχ. αντίστοιχα, σε σύνολο 332.614 («Σημαία» 19.9.54). Μ’ αυτά τα λεφτά χτίζεται παρεκκλήσι, «καλλωπίζεται» η Πηγάδα και υψώνεται ένας τεράστιος σταυρός.

Η τελική διαμόρφωση (μάντρες, πάρκινγκ κ.λπ.) θα γίνει επί χούντας, με πιστώσεις και επίβλεψη Ασλανίδη.

*Η χουντική επταετία γνωρίζει άλλωστε το απόγειο του ιδιότυπου αυτού γιορτασμού. Το 1967 το μνημόσυνο τιμά με την παρουσία του ο Παττακός, εξηγώντας ότι «η 21η Απριλίου απέτρεψε νέον Μελιγαλάν» και ανακοινώνοντας την αναβάθμιση της κοινότητας των 1.800 κατοίκων σε «ιστορικό» δήμο («Εθνος» 18.9.67).

*Το 1968 παρευρίσκεται πρώτη φορά ο «ανώτατος άρχων» της χώρας, στο πρόσωπο του αντιβασιλιά Ζωιτάκη («Θάρρος» 24.9.68). Το 1969, η επιμνημόσυνη λειτουργία μεταφέρεται από την κεντρική εκκλησία της κωμόπολης στο χώρο της Πηγάδας και η τροχαία εκδίδει προληπτικές οδηγίες για την κυκλοφορία («Θάρρος» 21.9.69).

*Το 1973, ενόψει φιλελευθεροποίησης, οι αρχές δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για το μνημόσυνο. Ειδικά δρομολόγια λεωφορείων και τρένων μεταφέρουν «προσκυνητάς» απ’ τους γύρω νομούς («Θάρρος» 14-16.9.73).

Αποκαλυπτικότερη είναι η «φρονηματιστική» λειτουργία της Πηγάδας τον υπόλοιπο χρόνο. Από τις τακτικές καταχωρίσεις του δελτίου πληροφοριών της νομαρχίας, πληροφορούμαστε ότι μεταφέρονται ομαδικά εκεί για «προσκύνημα» φαντάροι, ευέλπιδες, σπουδαστές επαγγελματικών σχολών, «κλιμάκια φοιτητών», δημόσιοι υπάλληλοι, φιλοξενούμενοι της «Εθνικής Εστίας», ταξιδιώτες των προγραμμάτων του «Εθνικού ιδρύματος» και -φυσικά- ολόκληρα σχολεία.

*Μετά τη Μεταπολίτευση ο επίσημος γιορτασμός συνεχίζεται, χωρίς ιδιαίτερους ενθουσιασμούς. Τον τόνο δίνουν τώρα οι δυναμικές εμφανίσεις της ακροδεξιάς: βασιλόφρονες που διαβεβαιώνουν ότι «σύντομα θα επιστρέψει ο Κωνσταντίνος», χουντικοί που προπηλακίζουν τον κοινοτάρχη «διότι ανεφέρθη στην αποκατάσταση του κοινοβουλευτισμού» (1976) και γιουχάρουν το νομάρχη (1977), χιτλερικοί που ψαρεύουν στα θολά νερά μιας εθνικοφροσύνης σοκαρισμένης απ’ την περιθωριοποίησή της… Ο τοπικός τύπος καταγράφει τα συνθήματα: «Τη λύση θα δώσει ο στρατός», «Ο Φλωράκης στο Γουδί», «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

*Ο κύκλος κλείνει το 1982, όταν το υπ. Εσωτερικών γνωστοποιεί στο δήμο τον τερματισμό της συμμετοχής των επίσημων κρατικών αρχών, «επειδή οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό». Τη σκυτάλη στην οργάνωση του μνημοσύνου παίρνει πια ο «Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας», που ιδρύθηκε το 1980.

*Από κοντά και η Ν.Δ., που βλέπει το μνημόσυνο του 1982 ως τη δέουσα απάντηση στην επίσημη αναγνώριση της εαμικής Αντίστασης. Ο νεαρός βουλευτής Αντώνης Σαμαράς ανακοινώνει π.χ. με ειδικό δελτίο τύπου την έλευσή του «για να παραστεί στο Μνημόσυνο των σφαγιασθέντων από τους εαμοκομμουνιστές» («Ελευθερία» 18.9.82). Σταδιακά, ωστόσο, η λογική του «μεσαίου χώρου» επικρατεί και τα φερέλπιδα στελέχη αποφεύγουν πια να δίνουν το παρών.

Η σταδιακή αυτή περιθωριοποίηση έχει, ωστόσο, ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα: πρώτη φορά τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους και οι πεσόντες ταγματασφαλίτες «τιμώνται» ως τέτοιοι. Ενα χαρακτηριστικό των επίσημων γιορτασμών ήταν η διακριτική αποφυγή κάθε αναφοράς στα δωσίλογα Τάγματα Ασφαλείας, με την προσφυγή σε εξωραϊστικά σχήματα λόγου: «αγρίως σφαγιασθέντες υπό αναρχικών στοιχείων», «μαρτυρικώς σφαγιασθέντες εθνικόφρονες πατριώτες», «θυσιασθέντες διά το μεγαλείον και την ελευθερίαν της Πατρίδος», «Ηρωες και Μάρτυρες οίτινες προσεφέρθησαν ολοκαύτωμα εις τον βωμόν της υπερτάτης θυσίας», ακόμη και «αδίκως σφαγιασθέντες διά την ελευθερίαν και τα ανθρώπινα δικαιώματα»!

*Μετά το 1982, αντίθετα, οι ομιλητές του «απολίτικου», «οικογενειακού» μνημοσύνου δεν αισθάνονται τέτοιου είδους αναστολές: «Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και το ΕΛΑΣ υπήρξε χειρότερος κατακτητής από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς» διαβάζουμε π.χ. στον πανηγυρικό που εκφώνησε το 1999 η Ειρήνη Δορκοφίκη, διαβεβαιώνοντας τους συγκεντρωμένους ότι ο χαρακτηρισμός των ταγματασφαλιτών ως «προδοτών» και «συνεργατών των κατακτητών» δεν είναι παρά «αισχρή συκοφαντία» των κομμουνιστών και λοιπών «ευρωλιγούρηδων».

Στην ομιλία πάλι του 1997, ο δικηγόρος Βασίλειος Δημαρέσης ξεκαθαρίζει: «Οι ηρωικοί νεκροί μας δεν πολέμησαν με Ελληνες, διότι οι Κομμουνιστές έπαυσαν να είναι Ελληνες, τα εγκλήματά τους είναι εγκλήματα ξένων, εγκλήματα γενοκτονίας»!

Αραγε, τι απ’ όλα αυτά θα μπορούσαν να «αμαυρώσουν» οι επίσημοι νοσταλγοί του Χίτλερ;

Ποιος άλλος θα μπορούσε να τιμήσει καλύτερα
τους νεκρούς του Μελιγαλά, αν όχι οι ατόφιοι ναζιστές;

Τα ξεχασμένα θύματα

Μια ελάχιστα γνωστή πτυχή της τραγωδίας του Μελιγαλά αφορά τα θύματα των «αγρίως σφαγιασθέντων» ταγματασφαλιτών της Πηγάδας. Εδρα ιταλών καραμπινιέρων, γερμανικής διλοχίας και του Τάγματος Ασφαλείας, η κωμόπολη χρησιμοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής ως στρατόπεδο συγκέντρωσης, χώρος βασανιστηρίων και τόπος εκτελέσεων αντιστασιακών και ομήρων. Η απουσία μιας ολοκληρωμένης καταγραφής όσων σκοτώθηκαν απ’ τους ταγματασφαλίτες είναι αποκαλυπτική για το κλίμα που επικράτησε στην περιοχή, τόσο κατά τα μετεμφυλιακά χρόνια όσο και αργότερα. Καταφανώς ελλιπή, τα διαθέσιμα στοιχεία είναι ωστόσο διαφωτιστικά.

Ο απολογητής των ταγματασφαλιτών Κοσμάς Αντωνόπουλος παραθέτει τα ονόματα 27 ατόμων που εκτελέστηκαν στο Μελιγαλά από τις κατοχικές δυνάμεις. Οι 6 είναι κάτοικοι της κωμόπολης. Από τον πίνακα απουσιάζουν ωστόσο τα περισσότερα ονόματα που γνωρίζουμε από άλλες πηγές («Η Ελληνική Αντίστασις 1941-1945», Αθήναι 1964).

Στο «Μεσσηνιακό βιογραφικό λεξικό» του Νίκου Καράμπελα (1962) αναφέρονται τα ονόματα 16 εκτελεσμένων στο Μελιγαλά το 1943-44. Στο δικό του βιβλίο ο Σπύρος Ξιάρχος καταγράφει τρεις ομαδικές εκτελέσεις 22 ατόμων κι άλλους 23 μεμονωμένους φόνους («Η αλήθεια για το Μελιγαλά», Καλαμάτα 1982, σ. 46-47). Απροσδιόριστο παραμένει, τέλος, πόσοι απ’ τους 924 εκτελεσμένους Μεσσήνιους που μνημονεύονται σε πρόσφατη έκδοση, θανατώθηκαν στην έδρα του Τάγματος (Τάσος Αποστολόπουλος, «Μεσσηνιακή εκατόμβη 1940-1944», Καλαμάτα 2000).

Αποκαλυπτικότερες είναι κάποιες επιμέρους λεπτομέρειες: Στις 27.4.44 ο ΕΛΑΣ Λακωνίας σκότωσε σε ενέδρα τον γερμανό στρατηγό Κρεντς και 3 συνοδούς του. Ο «Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος» διέταξε σε αντίποινα τον τουφεκισμό 200 «κομμουνιστών» στο σκοπευτήριο της Καισαριανής κι όσων χωρικών θα συναντούσαν τα στρατεύματά του στην ύπαιθρο μεταξύ Μολάων και Σπάρτης. Οπως διαβάζουμε στη σχετική ανακοίνωση, οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα έσπευσαν να τιμήσουν με τον τρόπο τους τη μνήμη του γερμανού στρατηγού: «Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς» («Καθημερινή» 30.4.44). Σαράντα απ’ αυτές τις «αυτόβουλες» εκτελέσεις έγιναν από το Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά την Πρωτομαγιά του 1944 – τριάντα στην Καλαμάτα και δέκα στο νεκροταφείο του Μελιγαλά. Μεταξύ των τελευταίων ήταν και μια 18χρονη επονίτισσα, η Ασπασία Ξιάρχου, από τη γειτονική Ανθούσα. Είχε πιαστεί (και βασανιστεί) από τους ταγματασφαλίτες ενώ επέστρεφε από την Καλαμάτα για το μνημόσυνο της μάνας της. Ενας κρατούμενος διέφυγε και, την επομένη, εκτελέστηκαν στη θέση του άλλοι δύο (Γιάννης Σχινάς, «Η εθνική Αντίσταση στη Μεσσηνία», Αθήνα 1984, σ. 98-99).

Ακολούθησε στις 15.6.44 ο τουφεκισμός 10 κρατουμένων στο Μελιγαλά (ανάμεσά τους 2 γυναίκες κι ένας ηλικιωμένος ανάπηρος) -σε αντίποινα, προφανώς, για το θανάσιμο τραυματισμό του ταγματασφαλίτη ταγματάρχη Γεωργανά στην Καλαμάτα. Την επομένη, 27 κρατούμενοι, 22 άντρες και 5 γυναίκες, τουφεκίστηκαν από το λόχο Καλαμάτας στις όχθες του Νέδοντα.

Δυόμισι δεκαετίες μετά την επίσημη αναγνώριση της ΕΑΜικής Αντίστασης, μάταια θ’ αναζητήσει κανείς στο Μελιγαλά ή τα περίχωρά του κάποιο μνημείο γι’ αυτούς τους πεσόντες. «Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο», ήταν η απάντηση του προέδρου του «Συλλόγου Θυμάτων Πηγάδας» κ. Μανιάτη, όταν τον ρωτήσαμε για τους εκτελεσμένους από το Τάγμα Ασφαλείας. Στην Καλαμάτα, μια λιτή στήλη (χωρίς ονόματα ή αριθμούς) στήθηκε από το Δήμο στο χώρο των εκτελέσεων, μακριά από τα μάτια του κοινού, μόλις το 2002. Η επιγραφή κάνει λόγο για «εκτελεσθέντες πατριώτες από τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους», αποφεύγει όμως να αναφέρει την ακριβή ταυτότητα των εκτελεστών.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα, σταματήσαμε στο επιβλητικό μνημείο για τους 204 εκτελεσμένους της Παλιόχουνης, λίγο πριν από τη Μεγαλόπολη. Απ’ αυτούς, οι 154 είχαν συλληφθεί από ταγματασφαλίτες στην Καλαμάτα και τουφεκίστηκαν απ’ τη Βέρμαχτ σε αντίποινα για την καταστροφή γερμανικής φάλαγγας απ’ τον ΕΛΑΣ. Το τμήμα της επιγραφής που πληροφορεί ότι σκοτώθηκαν «από τους Γερμανούς» έχει σβηστεί με φαιοπράσινη μπογιά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Τάσος Κωστόπουλος
«Η αυτολογοκριμένη μνήμη. Τα Τάγματα Ασφαλείας και η μεταπολεμική εθνικοφροσύνη»
 (Αθήνα 2005, εκδ. «Φιλίστωρ»).
Η κατοχική δράση των ταγματασφαλιτών, οι διασυνδέσεις και η αντιμετώπισή τους από το μεταπολεμικό «κράτος των εθνικοφρόνων». Εμφαση στην επιχειρηματολογία και τα ιδεολογήματα με τα οποία επιχειρήθηκε (και επιχειρείται ξανά στις μέρες μας) η «δικαίωση» του ένοπλου δωσιλογισμού.

Ηλίας Θεοδωρόπουλος
«Η πηγάδα του Μελιγαλά»
 (2α έκδοσις, Αθήνα 2001).
Προπαγανδιστική έκδοση που διανέμεται από το «Σύλλογο Θυμάτων Πηγάδας Μελιγαλά». Ενδιαφέρον παρουσιάζουν ο αναλυτικός πίνακας με τα στοιχεία των σκοτωμένων και οι φιλοχουντικές κορόνες του συγγραφέα.

Σπύρος Ξιάρχος
«Η αλήθεια για το Μελιγαλά»
 (Καλαμάτα, Μάιος 1982).
Περιγραφή της μάχης του Μελιγαλά από ένα τοπικό εαμικό στέλεχος. Χρήσιμη, κυρίως γιατί διασώζει πολλές κρίσιμες «λεπτομέρειες» που η κυρίαρχη αφήγηση κατά κανόνα αποσιωπά.

Διονύσιος Παπαδόπουλος
«Η ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας»
 (εφημ. «Μεσσηνία» 19.5-8.9.1952).
Η εκδοχή του (επιζήσαντος) διοικητή των ταγματασφαλιτών του Μελιγαλά, δημοσιευμένη λίγο μετά την αποστρατεία και απαλλαγή του για το αποτυχημένο πραξικόπημα του ΙΔΕΑ. Ακολούθησε η περιγραφή της αιχμαλωσίας και της διάσωσής του, την οποία ο ίδιος αποδίδει στις σχέσεις του με την Ιντέλιτζενς Σέρβις («Μεσσηνία» 15.9-17.11.1952).

Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, «Αρχεία Εθνικής Αντίστασης» (Αθήνα 1998, 8 τόμοι).
Στον 8ο τόμο περιλαμβάνεται η μεταπολεμική (1955) εξιστόρηση της δράσης του Τάγματος Ασφαλείας Καλαμών-Μελιγαλά από τον (επιζήσαντα) υποδιοικητή του, Παναγιώτη Καζάκο.

Βασίλης Κλεφτόγιαννης
«Οπως τα ‘ζησα. Μαρτυρία μιας βασανιστικής πορείας» 
(Αθήνα 1994).
Αυτοβιογραφία ενός ελασίτη από το Μελιγαλά που πήρε μέρος στις μάχες με τους ταγματασφαλίτες της κωμόπολης.

http://jungle-report.blogspot.dk/2012/09/blog-post_16.html 

Posted in General | Comments Off on Για τη μάζωξη του μίσους στο Μελιγαλά